Alweer een berichtje aangezien ik nu echt wat rustiger ben gaan leven, nu echt op naar het normale leven en al het nieuwe ervan af. En ook maar wat geld besparen, want dat gaat toch ook allemaal wel wat sneller als je elke dag lunch moet kopen en elke week wel uitgaat en leuke dingen doet en bezoekt en natuurlijk uit eten, de subway en bussen betalen en ga zo maar door... Dus dit betekent misschien ook iets minder interessante verhalen hier, although ik alle toeristische plekken nog moet bezoeken dus komt vast wel goed

Maar vorige week was dus niet zo spectaculair, heeeeeel veel gepraat met mensen over het dagelijks leven maar ook over mezelf en dat is best een dingetje voor mij. Ik houd er niet van om over 'mij' en mijn leven te praten, over mijn gevoelens, over mijn geschiedenis en geheimen. Ik ben altijd heel gesloten geweest en heb nooit mensen vertrouwd. Altijd afgekeken bij andere mensen hoe zij fouten maakten en er mee omgingen, altijd de vriendin geweest die klaar stond voor vrienden, die luisterde naar wat jij te zeggen hebt. Ik heb wel het gevoel dat mensen makkelijk bij mij hun ei kwijt kunnen, omdat ik luister en geheimen houd. Maar nooit zelf de persoon geweest die iets vertelde of haar problemen deelde; ik wilde en wil nog steeds alles zelf doen. Ik wil niet dat mensen mij zien breken of zien dat je mij pijn kan doen. Ik probeer het weg te lachen maar ik ben hier aan het leren dat het misschien wel goed is om te praten en advies te vragen, al vind ik dat nog zo moeilijk.. Je moet nog steeds wel veel doen om mijn vertrouwen te winnen, maar ik wil gewoon dat mensen weten waarom ik ben zoals ik ben en waarom ik op een bepaalde manier reageer. Ik heb vaak gehoord dat ik 'cold and closed' over kom en dat ik emoties moet tonen maar dat is voor mij zo moeilijk, omdat het bij mij niet genuanceerd kan. Of je krijgt niets of alles bij mij. Ik was niet eens van plan om dit te typen, maar nu ik toch bezig ben waarom niet afmaken, toch?! En ik heb in mn profiel ook staan dat ik hier dingen zou vertellen over mezelf die bijna nog niemand weet en ik denk dat ik op dat punt ben aangekomen, ik durf het aan. (al is het niet in reallife maar over het internet)

Het klinkt allemaal heel dramatisch misschien maar voor mij is het een groot obstakel. Ik ben altijd wel het vreemde eendje geweest en mijn ouders wisten dit ook wel van het begin. Ik vond poppen niet leuk, maar Pokémon en autootjes. Ik werd snel boos en huilde veel. Ik had al heel vroeg neigingen tot extreme uitbarstingen en veel depressieve gedachten. Dit verdween een beetje toen ik naar de middelbare ging maar in de 5e kwam dit weer terug en best heftig soms. Ik was extreem moe, omdat ik mezelf zo erg uitputte met gedachten en stress. Ik heb toen besloten om met een vertrouwenspersoon ('A') te praten (wie ik heel erg dankbaar ben nu!) en dit hielp maar het bleef toch een beetje op en neer gaan. Gelukkig heb ik ook een paar hele goeie, hechte vriendschappen gekregen in deze periode. Ik besef me nu dat dit het begin was van verandering, maar dat ik op dit moment pas echt mezelf begin te begrijpen! Toen 'A' mij een boek gaf over Hoogsensitieve Personen (HSP) kon ik mij zo goed herkennen hierin en dit is niet iets wat je kan vaststellen zoals een ziekte maar ik voel me goed bij deze 'benaming'.
Dit betekend dat ik snel overprikkeld raak (dit kan door te veel indrukken, te veel mensen, veranderingen, keuzes moeten maken, enzo.) en dit resulteert in woede aanvallen, moe zijn of depressieve gedachten. Maar door de HS weet ik ook niet altijd hoe ik moet reageren of mijn emoties onder controle moet houden, dat ik heel stil kan zijn, dat ik heel snel veranderingen zie en er misschien niet mee kan omgaan, maar ook als een persoons iets nieuws aanheeft of als er ook maar een klein dingetje verplaatst is in een ruimte. Ik heb mijn rust nodig en mijn persoonlijke plekje, eigen leertempo (although ik heel makkelijk leer) maar ook aanmoediging en bevestiging. Ik weet heel goed hoe mensen zich voelen en wat ze echt bedoelen, ik kan mensen makkelijk lezen en soms ook hun emoties/gedrag overnemen. Ik weet ook vaak heel goed hoe ik mezelf voel of reageer maar ik kan hier gewoon niet mee omgaan. En ik vind het heel moeilijk om mensen te vertrouwen ook mede door het makkelijk kunnen lezen van mensen. Ik weet heel snel wat voor intenties mensen hebben en ik heb te vaak gezien dat mensen zich niet aan hun woord houden of dingen doen die mij niet aanstaan. Ik kan me ook ontzettend ergeren aan mensen en hun gedrag, maar hier zal ik vaak niets van zeggen. Ik ben zelf heel perfectionistisch en op sommige vlakken heel schoon (tot een soort dwangmatig/smetvrees aan toe).
En ik weet dat dit heel veel is maar dit zijnalleen nog maar de meest aanwezige kenmerken....

Ik wilde dit al een tijdje tegen een paar goede vriendinnen zeggen maar ik heb nooit de moed gehad omdat ik zeker wist dat ik erbij zou huilen, puur omdat mijn lichaam dat doet niet omdat ik dat wil, en ook nu heb ik tranen in mn ogen, Joost mag weten waarom. Maar ik wil dat mensen me begrijpen, alleen zullen ze dat niet kunnen zonder dit te weten. Dus bij deze heb ik het verteld tegen heel Facebook en wie weet mensen die random deze blog volgen. En het voelt goed om dit te typen en ik heb al veel meer openkaart gespeeld tegen de mensen die ik hier heb ontmoet. Dit voelt als een nieuwe start en ik neem die graag met beiden handen aan. Ik kan nu al vertellen dat ik niet terug kom als dezelfde persoon (en ja dat durf ik over mezelf te zeggen!)

Sorry voor de lange post maar het is gewoon zo moeilijk uit te leggen allemaal, ik zal nog een link plaatsen waar wat kenmerken van HSP’s (High Sensitive Person) staan (geld natuurlijk niet allemaal voor mij maar het geeft wel een goed beeld) en je kan me natuurlijk ook gewoon wat vragen als iets niet duidelijk is. En denk niet dat ik verdrietig hierom ben of iets in die richting, ik ben juist blij dat ik dit eindelijk kan doen en dat ik er vrede mee heb dat ik een HSP ben. Het zal alleen soms wat meer geduld en begrip vragen van mij en de mensen om mij heen.

link HSP kenmerken

link HSP kenmerken 2